เกลือสมุทรในประเทศเทศไทยมาจากได้หลายที่ ทั้งจากฝั่งตะวันตกอย่างสมุทรสาคร สมุทรสงคราม เรื่อยไปจนถึงเพชรบุรี และจากฝั่งตะวันออกที่ฉะเชิงเทรา บางปะกง เรื่อยไปถึงชลบุรี จันทบุรี แต่เกลือที่โบ.ลานเลือกใช้เป็นเกลือจากบางปะกง ที่เขาว่ากันว่าเป็นเกลือที่นิยมใช้ในการทำขนมไทยให้ได้รสชาติที่ปะแล่มไม่เค็มจัด เกลือไม่แกร่งมาก และละลายน้ำง่าย เป็นเกลือสมุทรที่ใช้พลังงานแดดให้ค่อยๆระเหยจนได้ดอกเกลือเม็ดสวย สะท้อนสีออกโอรสเมื่อต้องแสงอวดความเข้มข้นของแร่ธาตุที่ฝังของในเกล็ดเกลือ ที่นาผืนนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นที่นาผืนสุดท้ายของนาเกลือบางปะกง

น้ำตาลมะพร้าวเป็นเครื่องปรุงสำคัญของอาหารไทยทั้งคาวและหวาน น้ำตาลนี้ในสมัยโบราณถือเป็นของหายาก  เพราะทำยาก สวนมะพร้าวที่โบ.ลานเลือกใช้เป็นสวนที่ได้รับคำแนะนำจากอ.เวณิกา แห่งสถาบันโภชนา ที่นี่ป้าจี่และป้าตุ่มต้องปีนขึ้นต้นมะพร้าวทุกวัน วันละสองรอบ เพื่อขึ้นไปปาดช่อดอกปาดเช้าปาดเย็น ใช้เคี่ยม ใช้พะยอม ใส่ไว้ในกระบอก แทนสารกันบูดแบบเคมี เคี่ยวน้ำตาลสดล้วนจนงวด แล้วใส่ไม้กระทุ้งให้อากาศเข้าแล้วน้ำตาลจะแข็งตัวดี เป็นน้ำตาลมะพร้าวที่มีความหวานมันไม่หวานแหลม บางทีจะติดรสเค็มนิดๆ เพราะสวนมะพร้าวที่ดีจะต้องมีน้ำทะเลหนุนถึงได้น้ำกร่อยด้วย แต่ละฤดูก็มีความแปรผันได้ รสชาติของน้ำตาลมะพร้าวจึงมีหวานมีเค็มต่างกัน
credit ภาพจากhttp://www.foodtech.eng.su.ac.th  

มิติของความเค็มที่ขาดไม่ได้ของอาหารไทยคือน้ำปลา แม้ว่าน้ำปลาจะเป็นรสร่วมสมัยขึ้น เนื่องด้วยรากอาจจะมาจากคนแต้จิ๋วที่นิยมหมักปลากับเกลือ ย้อนกลับไปดูโรงน้ำปลาก็เป็นของคนเชื้อสายจีนเกือบทั้งสิ้น น้ำปลาโบ.ลานใช้ทั้งจากสมุทรสงครามและฝั่งระยอง ด้วยความแตกต่างในรสชาติของน้ำปลาจากสองแหล่งแต่คงความเป็นน้ำปลาชั้นหนึ่ง น้ำปลาแท้และเป็นหัวน้ำปลา โบ.ลานจึงสามารถปรุงแต่งเพิ่มเติมให้รสอาหารโบ.ลานนั้นเต็มและกลมได้ ปราศจาก ผงชูรสหลากหลายรูปแบบที่นิยมใช้ในอุตสาหกรรมน้ำปลานั้นเอง  

น้าแฝด (มุกดา พิกุลอ่อน) แห่งคลองด่าน เป็นอีกคนหนึ่งที่มีทำกะปิอร่อย เนื้อแห้งเนียนละเอียด รสชาติสมเป็นกะปิ และมีกลิ่นหมอด โดยการตากกะปิให้แห้งสนิทโดยพลังงานแดด แล้วนำมาโม่ผสมเกลือสมุทรอย่างดี แล้วหมักไว้ในโอ่งมังกรใต้ถุนบ้าน อย่างน้อยเป็นเวลาแปดเดือนเพื่อให้เอมไซด์ย่อยโปรตีน เกิดเป็นกรดกูตามิลเพื่อความอร่อยลิ้น  ขอบคุณรูปภาพจากwww.technologychaoban.com